اولویت بندی شاخص های شایستگی بالینی عمومی از نظر پرستاران شاغل در بخشهای اورژانس

چکیده مقدمه: پرستاری به عنوان یک رشته بالینی روز به روز در بخشهای اورژانس در حال توسعه می باشد و مسئولین سیستم مراقبت بهداشتی و درمانی باید به طور مداوم شاخص های شایستگی بالینی پرستاران در این بخش ها را ارزیابی، تعیین و اولویت بندی نمایند. عدم وجود شاخص های شایستگی بالینی روشن، ارزیابی را دچار چالش می نماید. هدف: این مطالعه با هدف تعیین شاخص های شایستگی بالینی عمومی از نظر پرستاران شاغل در بخش های اورژانس انجام گرفت. . روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه نیاز سنجی است که به شیوه دلفی در سه مرحله که مرحله اول آن تعیین شاخص های شایستگی بالینی عمومی، مرحله دوم دسته بندی شاخص های شایستگی بالینی عمومی توسط اعضای پانل تخصصی و مرحله سوم اولویت بندی شاخص های شایستگی بالینی عمومی به روش تحلیل عاملی اکتشافی از طریق نمونه گیری در دسترس در بین 710 پرستار شاغل در بخشهای اورژانس مراکز آموزشی درمانی استان گیلان در طی مدت 2 ماه انجام گرفت. در نهایت از تحلیل عاملی اکتشافی جهت اولویت بندی نهایی بهره گرفته شد. نتایج: در مرحله اولویت بندی شاخص های شایستگی بالینی عمومی، 5 عامل 30 عبارت دسته بندی شده توسط پانل تخصصی، مدل ساختارمندی را فراهم نمود که در سه حیطه برقراری ارتباط (10 عبارت)، مدیریت بلایا و فوریت ها (8 عبارت) و ویژگی های شخصیتی(12 عبارت) تقسیم شده است. نتیجه گیری: یکی از راهکارهای موجود برای نزدیکی تئوری و عمل در حرفه پرستاری تعیین و اولویت بندی شاخص های شایستگی بالینی در بخشهای مختلف از جمله اورژانس می باشد. با تحلیل عاملی می توان به اولویت بندی این شاخص ها اقدام نمود. تحقیقات بیشتری در سیستم مراقبت بهداشتی به منظور دستیابی به ابزار پایا و معتبر مورد نیاز است.